Forum Klanu Freedom

Kowalka_umysłów

Pierwsze opowiadanie które zamierzam kontyunować Razz

. Zapraszam do lektury Smile

Prolog
-Irae nullus des araun...
Powietrze wypełniała woń kadzideł, niedaleko słychać było dzwon. W świątyni paliło się wiele świec, lecz przed oczyma mnicha panowała ciemność. Słysząc dźwięk kroków przerwał modlitwę i wytężył słuch. "Wydawało mi się"- pomyślał i wrócił do śpiewu.
-Sante des ren, asseum altairum elle sacredeus...
Niespodziewanie wyczuł za sobą czyjąś obecność. Szybko wstał i sięgnął ku krótkiemu sztyletowi ukrytemu pod szatami. Już miał zadać cios kiedy ktoś z boku chwycił go mocno za dłoń. Mnich krzyknął z bólu i wypuścił sztylet na ziemię. "Mężczyzna"- wywnioskował- "jest silny i jego zapach jest męski." Po chwili poczuł pchnięcie i uderzył w ścianę, niemal tracąc przytomność. Ktoś uderzył go w twarz.
-Ślepcze... -kobiecy głos zdziwił zakonnika- wiesz po co przybyłam.
Starszy mężczyzna pokręcił przecąco głową, jednak widać było że tylko chce zyskać na czasie. Poczuł jak krew spływa mu po karku. "musi być silna"- przez jego głowę przebiegła myśl- "i niebezpieczna." Próbował wyrwać się z uścisku kobiety, lecz nie udawało mu się to więc zrezygnował z prób.
-Wiem doskonale, że wiesz czemu, Irianie. - w jej głosie słychać było rozdrażnienie- wiem że znasz zabójcę królowej wampirów, mojej pani. Masz szczęście że mam cię nie zabijać, inaczej już bym się tobą pożywiła. Mów szybko gdzie znajduje się Ero chyba że chcesz cierpieć- wampirzyca schyliła się nad mnichem i musnęła językiem jego szyję- trucizna w moich zębach zabija długo i brudzi duszę, więc Pan cię do raju nie przyjmie- zaśmiała się i wbiła pazury w dłoń Iriana. Gdy mnich to usłyszał, zaczął drżeć. Całe życie spędził odkupiając swój ciężki grzech, próbę zabójstwa. Nie mógł sobie pozwolić na jakiekolwiek brudy w swej duszy, więc szybko zaczął mówić. Gdy skończył, wampirzyca zaśmiała się.
-Wspaniale- wymruczała zadowolona- a teraz czas na małą kolację.
Dzwon znów zadźwięczał, a wampirzyca wbiła kły w szyję braciszka.

Rozdział 1
"Sukar- ziemscy posłowie demonów, charkteryzują ich orle szpony i skrzydła, blada skóra, potężna aura i głos panujący nad naturą wszelkich stworzeń. Żywią się złymi emocjami, ich śmierć możliwa jest jedynie przy spotkaniu ze skrajnie różnymi uczuciami. Mają różne techniki walki, od przejęcia kontroli nad ciałem po wejście w duszę."
Xeron Flamen, Księga demonów i innych istot piekielnych.

Pędziłam przez las w zawrotnym tępie. Łatwo omijałam zielono-brązowe smugi drzew, słyszałam szum powietrza, ciężki oddech biegnącego za mną wilka a w mojej głowie kotłowały się myśli. Emocje nie dawały mi spokoju. W końcu mogę pomścić śmierć Ero! Tak długo czekałam na tę chwilę... Nie pozwolę aby ten drań, ten morderca cierpiał krócej niż tydzień! Zabił niewłaściwą osobę. Kogoś, kogo kochałam... i kocham. Chętnie bym go kroiła żywcem, wbiłabym moje kły głęboko w jego serce i patrzyła jak przez wieczność zwija się z cierpienia. Nie dam mu żyć w szczęściu! Po paru minutach zatrzymałam się. Silny zapach krwi człowieka parzył moje płuca. Szybko zauważyłam jego sylwetkę, oddaloną ode mnie o jakieś trzy kilometry. Stał tyłem do mnie, mógł jeszcze mnie nie zauważyć. Zaczęłam się skradać, chociaż wiedziałam że ta przygłucha istota mnie nie usłyszy nawet gdybym stała tuż koło niej. Po chwili oblizałam usta i przyszykowałam się do skoku. Raz... dwa...
Chwila. Coś mi tu nie pasuje. Odwróciłam się zaniepokojona. Wilka nie widziałam, co było już dla mnie wielkim zaskoczeniem. Był przy mnie zawsze, nigdy mnie nie opuszczał. Wytężyłam zmysły. W odległej gęstwinie usłyszałam szepty ciche niczym szum pojedyńczego listka. Zdenerwowana i ciekawa po chwili znalazłam się na rosnącym nad krzakami drzewie. Niemal bezszelestnie zawisłam głową w dół na gałęzi.
-...myślę że to już ta chwila, Rausie.
-Poczekajmy jeszczę moment, może nas ugryźć.
Nie wiedziałam do jakiej rasy należą. Mieli błękitne oczy, włosy kruczoczarnege i skórę białą jak śnieg. Na ich rękach widniały świecące niezwykłym światłem niebieskie tatuaże. Byli ubrani w szare płaszcze, stopy mieli bose, zdumiała mnie ich czystość. Jak dotarli do tego zakątka nie brudząc ich? Dawno nie padał tu deszcz i nie było tu żadnych źródeł. Zdziwiły mnie także ich paznokcie, właściwie pazury, bardzo podobne do orlich. Odwróciłam głowę w stronę w którą spoglądali dwaj wędrowcy. Niemal krzyknęłam. Na ziemii leżał mój wilk, zwijając się z cierpienia. Nie widziałam żadnej rany ani śladu, a wzrok miałam bardzo dobry. Spojrzałam w oczy wędrowców. Jednego były pełne spokoju, ale też przerażającej pustki. Oczy drugiego... Nagle poczułam straszny ból rażący moje ciało. Puściłam drzewo i w ostatniej chwili udało mi się chwycić gałąź, lecz drzewo zaskrzypiało. Wzrok wędrowców powędrował w moją stronę. Szybk ześlizgnęłam się na ziemię i przybrałam postawę bojową z jedną tylko informacją o przeciwniku- za nic nie mogę spojrzeć mu w oczy.
-No, no...- wyszeptała kreatura głosem brzmiącym niczym lodowa wichura. Było to pierwsze stworzenie, to o pustych oczach.- Wampirzyca wędrująca samotnie nocą... Kto by pomyślał że w tych krainach panowie już nie pamiętają o uprzejmości...
Zastygła z przerażenia, dopiero po chwili odpowiedziałam.
-Czyż uszy wasze nie słuchają? Jestem krwiopijcą, przy człowieku nie wytrzymuję dłużej niż godzinę bez kosztowania jego krwi...- jak zwykle starannie dobierałam słowa, lecz mój głos drżał. Zwykle znałam swojego przeciwnika, jednak nie dość że właśnie trafiłam na dwóch przedstawicieli nieznanej rasy to jeszcze wydzielali oni aurę straszniejszą od tej pochodzącej od pradawnych smoków. Czułam jak uginają się pode mną kolana, jednak nie upadłam.
-Może chcesz żebyśmy ci towarzyszyli?- zaproponował ten o oczach potężnych. -Damy ci wszystkiego czego pragniesz. Spójrz mi w oczy, nie bój się...-Jego głos brzmiał zachęcająco, niczym szum wody w morzu... On mówił językiem morza! Musiałam go posłuchać, inaczej byłabym na wieki znienawidzona przez wszystko co żywe, nie, nawet umarli chcieliby
mnie zabić. Podniosłam wzrok. Sekundę później zaczęłam się zwijać z bólu. Zamknęłam oczy i pogrążyłam się w pustce.
-Otwórz oczy.
Otworzyłam. Znajdowałam się w przerażającym, ale też pięknym miejscu. O ile nicość może być piękna. Spojrzałam w dół. Nie widziałam niczego, nawet swoich stóp, ciemność pożerała mnie, zostawiając głębokie rany w mojej duszy, gdyż ciało już najwyraźniejn utraciłam. Po chwili poczułam że zostały ze mnie tylko jedna rzecz- czysta miłość zamieszkała na dnie serca. Miłość piękna, chciwa, samolubna. Było to uczucie do Aro. Dobrze się czułam będąc jedynie uczuciem, nie czułam troski, wiecznego pragnienia ani nienawiści. Nagle zaczęłam wracać do swojego ciała, usłyszałam krzyk. Gdy obudziłam się, zobaczyłam zwijających się z bólu podróżników. Przypomniała mi się historia mojego ojca. Wciąż wstrząśnięta tym spotkaniem odwróciłam się i pognałam w głąb lasu.

Neveya

Fajne, ale szkoda, że takie krótkie.

Kowalka_umysłów

Bo to prolog, a one takie bywają xD

Mitazo

rób dalej ; D prolog zapowiada fajną historyjke; d
@edit
coś o holy warrior? palladyn? może kleryk? Very Happy

Kowalka_umysłów

Jak chcesz wiedzieć to czytaj dalej Razz

. 1 część niedługo powstanie. Będzie krwawo, ba, będzie scena erotyczna może ^^.

Riki Bomori

to będzie death knight w holy xD

KordyL

Fajne... takie brutalne xD
Nie mogę się już doczekać ciągu dalszego Wink

Alcalata

K-ja kiedy dodasz nowe? Razz

Kowalka_umysłów

Chyba w weekend wezmę się za pisanie, mam lekki natłok nauki chwilowo ale się kończy Razz

.

KordyL

Czekam z niecierpliwością Wink

Może Ty kiedyś książkę napiszesz ? może już jakąś napisałaś ?

Kowalka_umysłów

No ba, Władca Pierścieni to moje dzieło ^^.

Kowalka_umysłów

Dodany nowy rozdział!

Kowalka_umysłów

Chlip nikt nie cyyyta ;(

Neveya

Ja właśnie czytam ^^

Neveya

Psecytałam Smile

Bardzo mi się podoba, pisz dalej